Gijs van der Sanden (1986) is journalist, schrijver en docent. Hij schrijft essays en achtergrondverhalen over de tijdsgeest, identiteit en existentiële vraagstukken. Zo nu en dan maakt hij reisreportages. Zijn stukken verschenen onder andere in NRC Handelsblad, Het Parool, Vrij Nederland, Algemeen Dagblad, Het Financieele Dagblad en Trouw.
Begin 2021 kwam zijn literaire non-fictie debuut De dingen die je vergeet uit bij uitgeverij Ambo|Anthos. Daarin bespiegelt hij op zijn rouwproces, nadat hij als vroege twintiger allebei zijn ouders plotseling verloor. Meer informatie over zijn boek en informatie voor de pers vind je hier.
Daarnaast werkt hij op oproepbasis als copywriter, redacteur en researcher en doceert hij journalistieke vakken bij de opleiding Creative Business aan de HvA.
e: gijsvdersanden@gmail.com (dus niet gijsvandersanden, gaat vaak fout)
t: +31 (6) 19 82 64 24
Foto: Lauren Murphy
Pff zojuist je stuk ‘Wij zijn niet walgelijk’ gelezen. Ben er nogal door geraakt daar ik zelf ook een niet praktizerende ben. Dankjewel voor dit artikel!
I have noticed you don’t monetize your page, don’t waste your
traffic, you can earn additional bucks every month because you’ve got hi quality content.
If you want to know how to make extra money, search for: Boorfe’s tips best
adsense alternative
Een reply. Dankjewel, voor het artikel van 6 mei 2017 in Trouw!
Goede avond,
heb zojuist uw aardige artikel over alleen zijn gelezen, dd 14 april 2018:
“De Engelsen hebben hier een mooi woord voor (alleen zijn met jezelf): solitude.”
Graag wijs ik u erop dat de Franse chansonnier Serge Reggiani, naar een tekst voor hem geschreven door G.Moustaki, de eenzaamheid prachtig bezingt in “La solitude”. Weemoedig en prachtig zingt hij in het refrein: “Je suis jamais seule, avec ma solitude…..” (Voor alle zekerheid: “Ik ben nooit alleen, want met mijn eenzaamheid”). Zoek het op, ik wens u veel luisterplezier…..
Hoi. hoorde je net in Met het oog op morgen. Heel herkenbaar. Ik zit nu ook alleen met kat op schoot en op zich inderdaad gezellig, maar ik kom graag juist onder de mensen. Hoop dan ook dat het geen maanden gaat duren. Ik zal niet aan eenzaamheid dood gaan, maar bevordert de kwaliteit van leven niet. En het vervelende is dat als je er over klaagt wordt je
gelijk als een asociale egoïst gezien. Doorbijten dan maar!
Hou je sterk!
Las net je artikel in NRC “En toen gingen ook alle homovrienden settelen – dat was niet de afspraak” en herkende daarin de uitspraken over niet voldoen aan de norm en dat je daar steeds op wordt aangesproken. Dat geldt overigens voor eenieder die niet voldoet aan de norm van huisje boompje beestje. Mijn indruk is wel dat de impact met de jaren slijt, en de hoeveelheid commentaar ook. Enne – als tegenwicht in coronatijd nodig ik zo af en toe vrienden uit om te komen eten. Als je er maar genoeg hebt die niet in de luiers zitten dan willen nog komen ook 😉
Pingback: De dingen die je vergeet - Postfabriek
Prachtig stuk in NRC!
Beste Gijs, ik kende je nog niet, maar heb net bij de podcast van ANNE+ je interview gehoord. Ik ben diep geraakt en was meerdere keren tot tranen geroerd. De Dirk van de Broek op de Bilderdijk ken ik maar al te goed, want ik heb er jaren naast gewoond. Je vertelt prachtig, op een manier waardoor ik het idee had het zelf te beleven. Ik zocht een manier om je te bedanken voor je verhaal, en kwam hier terecht. Er springen mij gelijk een heleboel titels in het oog van stukken die je hebt geschreven, die ik heel graag allemaal ga lezen! En ik begin met Dawson’s Creek (ik kom uit ’87). Ben erg blij je te hebben ontdekt als schrijver en mooi mens. Volwassen mens, als ik jouw uitermate prachtige omschrijving van volwassenheid mag geloven 🙂
Hallo Gijs,
Is er kort geleden ook een artikel van jou verschenen in het KLM magazine Flying? Ik heb het tijdens mijn vlucht gelezen maar ik herriner de titel niet meer heb jij al eerdere boeken geschreven. Ik ben heel enthousiast omdat ik hetzelfde heb meegemaakt en er nu na 26 jr nog steeds mee worstel. Dank je voor deze ondersteuning en ook hoor ik graag als je nog meer werk hebt gemaakt
Groet Anje Vermetten
Hallo Gijs,
Een prachtig boek heb je geschreven! Dank je wel hiervoor
Hoihoi, net de podcast met Liesbeth geluisterd! Een feest der herkenning wat je allemaal zegt! Dankjewel ervoor en heel veel liefde voor jou!
Hoi Gijs,
Vanavond je boek uitgelezen. Gisteren in begonnen en het moest uit. Dat zegt genoeg, denk ik. Het heeft veel ezelsoren gekregen bij passages die ik wil onthouden en ik heb veel geleerd. Overigens is het bijzonder hoe het bij me terecht gekomen is, want ik kreeg het per ongeluk opgestuurd door mijn boekhandel, bij een bestelling van andere boeken. Ik mocht het als cadeautje houden van ze. Thuis (2) is zo mooi, dat ik het heb voorgelezen aan mijn partner. We waren allebei heel blij met jouw keuze. Jouw rouw is een andere dan de mijne, maar het geen (ouderlijk) thuis hebben en het als twintiger vooral normaal willen zijn: heel herkenbaar! Dankjewel!
De kwetsbaarheid in je werkt ontroert. Mooi.